Një projekt sekret i Pentagonit që shkaktoi habi dhe tallje

Në vitin 1994, dokumente të deklasifikuara zbuluan se Forcat Ajrore të Shteteve të Bashkuara kishin shqyrtuar një armë kimike eksperimentale që më vonë u quajt “bomba homoseksuale”. Ky projekt ishte pjesë e një kërkimi më të gjerë mbi armët kimike jo-vdekjeprurëse, të dizajnuara për të destabilizuar trupat armike pa shkaktuar viktima.

Në mes të Luftës së Ftohtë dhe me rritjen e interesit për teknologji ushtarake të avancuar, Pentagonit i ishin propozuar dhjetëra projekte të pazakonta. Ndër to, ideja për një armë që mund të ndikonte psikologjikisht dhe emocionalisht ushtarët armikë ishte ndër më të çuditshmet. Wright Laboratory, një njësi e Forcave Ajrore të SHBA-së, sugjeroi që një bombë e tillë mund të përdorte feromone seksuale për të shkaktuar tërheqje të fortë mes ushtarëve meshkuj të armikut, duke çuar në shpërqendrim dhe ulje të disiplinës ushtarake.

Si supozohej të funksiononte “bomba homoseksuale”?

Sipas dokumenteve të publikuara nga organizata Sunshine Project, e cila monitoronte kërkimet mbi armët biologjike dhe kimike, “bomba homoseksuale” do të funksiononte në këtë mënyrë:

• Përdorimi i feromoneve seksuale – Kimikate që ndihmojnë në tërheqjen seksuale mes individëve të të njëjtit lloj do të përdoreshin për të ndikuar sjelljen e ushtarëve të armikut.
• Destabilizimi i trupave armike – Nëse ushtarët do të ekspozoheshin ndaj këtyre substancave, supozohej se do të ndjenin një tërheqje të pazakontë mes njëri-tjetrit. Kjo do të krijonte një ambient të ri brenda radhëve të tyre, duke ndikuar në moralin dhe disiplinën ushtarake.

Ndikimi në efektivitetin luftarak – Krijuesit e kësaj ideje mendonin se një atmosferë e tillë do të shpërqendronte ushtarët dhe do t’i bënte të paaftë për të luftuar.

Për këtë projekt u kërkua një financim prej 7.5 milionë dollarësh, por ideja nuk u materializua kurrë.

Pse nuk u përdor kurrë?

Pavarësisht se kjo ide e pazakontë u shqyrtua nga forcat ajrore amerikane, ajo nuk kaloi në fazën e zhvillimit për disa arsye kryesore:

Shkencërisht e pabazuar – Nuk ka asnjë provë që ekspozimi ndaj feromoneve mund të ndikojë tek orientimi seksual ose sjellja seksuale e një individi në një mënyrë të tillë. Kjo hipotezë nuk mbështetej në ndonjë evidencë të fortë shkencore.

Etikisht e diskutueshme – Një projekt i tillë mbështetej në stereotipa të rremë dhe paragjykime homofobike. Ideja se një forcë ushtarake mund të bëhej më pak efektive për shkak të sjelljes homoseksuale ishte thellësisht problematike dhe diskriminuese.

Reagimi publik – Kur dokumentet dolën në dritë, publiku dhe media e morën me tallje këtë projekt. Ai u pa si një shembull i qartë i shpenzimeve të panevojshme të Pentagonit dhe një dëshmi e mënyrës se si disa ide absurde mund të merrnin vëmendje në qarqet ushtarake.

Një shembull i çuditshëm i historisë ushtarake

Pavarësisht se nuk u zhvillua kurrë, “bomba homoseksuale” mbetet një shembull i ideve të habitshme që janë propozuar në fushën e kërkimeve ushtarake. Në përpjekje për të gjetur mënyra të reja për të luftuar armikun, shpeshherë janë sugjeruar skenarë të pabesueshëm dhe të diskutueshëm.

Në fund, ky projekt nuk ishte asgjë më shumë se një ide që u hodh poshtë për shkak të mungesës së bazës shkencore dhe për shkak të reagimit etik dhe publik. Ai mbetet një pjesë e vogël e një historie më të madhe të kërkimeve mbi armët jolethalë dhe eksperimentet ushtarake të Pentagonit.

Ajo që mbetet më e habitshme është se një ide kaq absurde arriti deri në fazën e një kërkese për financim, duke treguar se edhe ushtria më e fuqishme në botë mund të jetë ndonjëherë viktimë e koncepteve të çuditshme dhe joreale.