Roven Zeka arreston djalin e Zamir Manes , SPAK arreston Zekën. Mane mbetet i paprekur.  Cili do të jetë hapi tjetër?

Nga redaksia e Gazetës Antikorrupsion

Ngjarjet e fundit në Tiranë kanë krijuar një situatë të pazakontë dhe të ngarkuar me tension institucional:
Shefi i Policisë Rrugore të Tiranës, Roven Zeka, u arrestua së bashku me shefin e Sektorit të Aksidenteve, vetëm pak ditë pasi kishte vendosur ndalimin e djalit të një prej figurave më të fuqishme të biznesit shqiptar – Zamir Mane.

Ky zinxhir ngjarjesh nuk është thjesht një koincidencë procedurale. Ai po interpretohet gjerësisht nga aktorë të shoqërisë civile, profesionistë të sigurisë dhe qytetarë si një veprim i orkestruar për të ndëshkuar guximin institucional. Në këtë skemë, SPAK-u shfaqet më shumë si instrument i balancimit të pushtetit sesa i zbatimit të drejtësisë së barabartë.

Çfarë ndodhi?

1. Arrestimi i djalit të Manes u interpretua si një goditje e befasishme ndaj një sfere që zakonisht nuk preket. Manaj, me pozicionin e tij dominues në sektorë strategjikë ekonomikë, nuk është një emër i zakonshëm. Arrestimi i të birit la të kuptohej se ndoshta diçka po ndryshonte në klimën e pandëshkueshmërisë.
2. Reagimi i sistemit ishte i menjëhershëm. Brenda një periudhe shumë të shkurtër, drejtuesi i Policisë që kishte marrë këtë vendim, Roven Zeka, u arrestua me urdhër të SPAK. Akuza: shpërdorim detyre në një çështje tjetër – por ajo që i parapriu këtij veprimi ishte pikërisht goditja ndaj rrethit të Manes.
3. Zamir Mane mbetet i paprekur, edhe pse përfshirja e të birit në një çështje penale duhet të nxisë minimalisht hetime të thelluara mbi aktivitetet përreth familjes dhe lidhjet e saj me strukturat shtetërore. Por një gjë është e qartë: askush nuk po prek Manen. Ai vijon aktivitetet e tij i qetë, ndërsa institucionet e drejtësisë duket se kanë kthyer shënjestrën kah atyre që e “prekën” atë.

Simetria e frikshme: një ndëshkim për çdo guxim?

Kjo ngjarje ka krijuar një precedent të rrezikshëm për të gjithë funksionarët publikë që mund të mendojnë të veprojnë me integritet ndaj të fortëve. Në vend që të mbrohen, ata ekspozohen. Mesazhi që përçohet është i qartë: “Nëse guxon të prekësh strukturat e pushtetit ekonomik, përgatitu të paguash”.

Kjo është një formë moderne e vendettës së heshtur, që ndodh jo përmes hakmarrjes së drejtpërdrejtë, por përmes institucioneve që në letër duhet të garantojnë barazinë para ligjit. Në realitet, ndodh e kundërta – ligji përdoret për të goditur në mënyrë selektive.

Cili do të jetë hapi tjetër?

Kjo është pyetja më e rëndësishme në këtë moment. A do të mbyllet historia këtu, me një 1 me 1 simbolik ku një polic u përball me një “perandori” dhe u dënua për këtë? Apo do të shkojë më tej?

A do të shohim ndonjë hetim serioz për pasuritë, kontratat publike, apo lidhjet politike të Manes dhe njerëzve përreth tij?

A do të thirret ndonjëherë ky biznesmen i fuqishëm për t’u përballur me pyetjet që drejtësia nuk i ka bërë kurrë?

A do të ketë ndonjë mekanizëm mbrojtjeje për funksionarët që veprojnë me ndershmëri, apo do të jenë gjithmonë të ekspozuar ndaj presioneve nga lart?

Drejtësia si armë e fuqisë?

Ngjarja Zeka-Manaj është më shumë sesa një episod personal. Është një simptomë e thellë e gjendjes së drejtësisë shqiptare, ku barazia përpara ligjit është më shumë mit sesa realitet. Nëse SPAK përdor energjinë e tij për të ndëshkuar ata që guxojnë të prekin të paprekshmit, atëherë nuk jemi përballë një reforme drejtësie, por një rikthimi të frikshëm të drejtësisë selektive me maskë të re.

Gazeta Antikorrupsion do të ndjekë me vëmendje çdo zhvillim. Kjo nuk është më një çështje emrash. Kjo është një çështje parimi: nëse drejtësia nuk është e njëjtë për të gjithë, atëherë nuk është drejtësi fare.